آن گاه که مرغان دریایی
هم صدا با باران
و خروش دریا لالایی سر می دهند
و آن گاه که خورشید
با تقسیم نوری
تصویری از غروب
بر روی دریا نقاشی می کند
ساعت ها به آرزوی
طللوع دریایی منتظر می مانیم
که گاه یادمان می رود
همیشه پس از طلوع
غروب خواهد آمد
و تصویری از پری دریایی می کشیم
که درست
در چند لحظه قبل از طلوع
بر روی دریا پرواز می کند
و هر کس بتواند فقط یک بار او را بییبند
می تواند محال ترین آرزویش را
برایش بر آورده کند
و درست در این لحظه فقط چند ثانیه فرصت داری
تا بتوانی بزرگترین
آرزوی عمر چند دهه ی خود
را از او بخواهی
و آن قدر دنیا پر از عشق های خیالی خاکی
و زمینی است
که یادمان می رود
بپرسیم
قبل از آن که خط عمر به سایه ی مبدل شود
چشمانی برای دیدن رنگ آرزوها داریم؟؟؟
سلام الهام خانم.خوب هستید؟چه خبر؟ممنون که به یاد من حقیر هستید و جواب سوالاتم رو میدید.ممنون.اما برای من سوال اساسی که مطرحه اینه که منظورتون از اینکه میگید حتما باید از اینترنت خارج بشوید چیست؟باید دیسکانکت بشم؟یا اینکه باید از وبلاگ خارج بشم؟این مسئله یک کم منو کانفیوز کزده.البته باید بگم ببخشید اگه بعضی وقتها مطلب رو نمیگیرم.پیریه و هزار درد و مشکل.در ضمن.ممنون به خاطر لقب نیش باز کنی که به من داده اید.پدر طنز وبلاگ.من فکر کنم الان سن پدر بزرگها رو دارم.پس خودم تصحیحش میکنم.من پدر بزرگ طنز وبلاگ هستم.در ثانی.من هنوز نو آموزم.هنوز باید در محضر استادهایی مثل شما باید شاگردی کنم.در مورد متنتون هم باید بگم شاهکار بود.واقعا همین مطلبیست که شما نوشته اید.این مطلب رو هم من میگم.خیز و در کاسه زر،آب طربناک انداز.پیش از آنی که شود،کاسه سر،خاک انداز.حافظ شیرین کلام.امیدوارم یک روز برسه که همه مردم دست از آرزوهای محال بردارند.
با سپاس از پیامهای گرمتان
موفق باشید