روح ها صیقلی از سنگ

روح ها صیقلی از سنگ

و دانستم کاش

می شد عشق را بر خاک بیابان نوشت

تا مشتی از گرد و غبار باشد

نه آن که نوشته ای بر سنگ

نوشته ای سنگ تراش

به خوبی به آن صیقل داده

و تنها با خرد شدن سنگ

شاید توانست .......

و اما عشق برای بشریت آفریده نشد

و این یک مثلث تکراری است

که اگر در راس آن قرار گیری

هرگز نمی دانی 

انتهای آن  کدام راس است

و تمام نانوشته ها را

خواندم

تنها فریبی بی انتها بود

که هرگز نمی توان دید

در روح ما چه چیزی را حک کردند

و هرگز ندانستم

امروز به چه کمکی پاداش گرفتم

و یا دیروز به چه جرمی  مجازات شدم

و گفت : آنچه در قلب من حک شده

هرگز نمی توانی با قلم محبت کمرنگ کنی

و حتی نمی توانی با قلم عشق

خطی بر آن بیافزایی

و باد گرفتم

دیو سیاه خودخواهی و بی رحمی

شاید این اساس آفرینش مرد باشد

و قلب بی بها ترین برای اوست

قلبی که باور نمی کرد بدی را

و انتظار تنها بهانه ای بود

مگر می شود

چشمان معصوم انتظار را با خاک خودخواهی پر کرد

مگر می شود  سنگ ها پاداش نگیرند

سنگ مقاوم تر از قلب بود