قسم به نفس های آهسته پیرزن بیمار

قسم به ضربه های تیشه ی قلم شکسته بر کاغذ 

قسم به صدای سکوت سپید کاغذ  

من که گمان می کردم با فرو رفتن در دریا خواهم مرد

چگونه باید زندگی ماهی را در عمق دریا باور می کردم  

.....

قسم به ضربه های تیشه ی قلم شکسته بر کاغذ 

قسم به صدای سکوت سپید کاغذ 

قسم به پاکی نگاه  ستایش عشق 

و قسم به شب هایی که  

از پی آ ن ها صبح متولد می شود 

در میان دریای دو دریا آبی 

 جزیره زیبا و کوچک به نام زمین را آفریدند 

خدایی که آن جزیره را پل میان دو دریا ساخت  

آهسته در میان کلام آسمانی اش با من گفت: 

آن را پر از رنج و شادی 

 برای آزمایش و گذر شما خلق کردم  

باشد که در هر گام  و نفس مرا یاد کنید  

و آنان که امروز مرا فراموش می کنند

فردا خدایشان پاسخی به فریادشان نخواهد داد 

من سرگرم تماشای کلبه های جزیره خاکی بودم 

گمان نداشتم

در دل دریا دنیای دیگری است 

من که گمان می کردم با فرو رفتن در دریا خواهم مرد

چگونه باید زندگی ماهی را در عمق دریا باور می کردم 

باز امشب هم خدایت را صدا بزن

قلم ها دیگر جوهری پس نمی دهند 

من دلم برای خدا تنگ شده

خدایی که که هر دم صدا زدم

و سکوت کرد 

و گمان کردم مرا فراموش ساخته

و قسم به صاحت مقدس آفرینش سکوتش

تنها برای آزمایش و صبر بود 

قسم به نفس های آهسته پیرزن بیمار

خدایت را صدا بزن ...