و آخرین گلبرگ هرگز به تو دروغ نخواهد گفت

و داستان تکراری بازی کاغذ های مچاله و فریاد قلم 

هرگز سکوت تو را نخواهد شکست... 

و دیگر حتی رنگ انتظار را به بهای 

 معصومیت چشم ها نمی خرند 

و قیامتی زمانی است 

تا که دیروز و امروز و فردایت را به بازی تقارن بکشد 

و ندانی از کجا آغاز شدی 

و چه هنگام همسفر شدی 

و چه هنگامی داستان وداع را نوشتی 

دیگر جسم خسته خاموش است 

لحظه آغاز عشق لحظه مرگ بود 

و آتش بهانه ی جزای تو بود 

و چگونه روح های صیقل خورده با سنگ را 

می توان با آتش خاموش کرد

و چه ساده یاد گرفتیم رنج حقارت را با  

عطوفت عشق درمان کنیم 

و تنها دروغ بزرگ عشق میان انسان های گرگ نما 

و سگ های بیابانی 

و خسته از فریاد گربه های همسایه 

و شاید تبسم سرد بی روح نگاه تحقیر  

پاسخ ما شد...

قسم خورد ترحم هم لیاقت می خواست 

و من آن را به ازای پاداش عشق دادم

و این بازی با گلبرگ ها دیگر معنا ندارد 

بگو دیگر گل را پر پر نکند

و بشمارد: 

دوستم دارند 

دوستم ندارند 

.... 

و آخرین گلبرگ هرگز به تو دروغ نخواهد گفت 

گرچه نگاه او فریب باشد