صدای اصطحکاک جاده و کفش های مشکی

صدای قدم های آهسته

صدای اصطحکاک جاده و کفش های مشکی

صدای نفس های خسته

جاده در کنار ما عبور می کند

و قدم قدم

قدم هایی تا به سوی انتهای جاده

و زمینی به شکل کره

برای سفری بازگشت به خط ابتدای راه

و این مدار استوا

و چند قدم حرکت بر روی جاده

دریایی بی ساحل

درختان به آتش گرفته

کودک فقیر

دخترک کور

پیرمرد باغبان

جاده مرا صدا می زند

صدای قدم های آهسته

صدای کفش های مشکی

و دخری کور

و پسری ناشنوا

و زمینی به کوچکی قفس

و آسمانی که هنوز انتهایش را هیچ پاسخی نیست

و خدایی که در تمام راه ما با قدم بر می داشت

من به چشم های کور ایمان دارم

قسم به چشمانی کوری که هرگز نگاه بیماری او را آلوده نساخته

قسم به گوش های ناشنوایی که هرگز صدای بیماری را نشنیده

قسم به خدایی که کور و ناشنوا را پاک ترین آفرید

و امروز مردمانی که پاکی را در زیر کفش های سنگی خود له می کنند

قسم به چین و چروک های صورت پیرزن خسته

قسم به صورتی که تنها روح او را زیبا می سازد

و دیگر بدلی برای نماد انسانی ندارد

قسم به پسری مه هرگز نمی توانست راه برود

به پاکی پاهایی که هرگز در خلاف راه خدایش گام بر نداشت

و چه می کسی می داند ایمان چیست

آهسته گام بر داشتن

در جاده ای پر از عابر

این جا پر از صدا های کفش های مشکی است

آهسته تر گام بر دارید

می خواهیم بشمارم چند نفر در جاده هم سفر ما هستند

آهسته گام بردارید

چگونه کوری از ما سریعتر به سوی خدا گام بر می دارد

چگونه ناشنوایی صدای خدا را لمس کرده است

صدای قدم های خسته

صدای اصطحکاک کفش های مشکی و جاده