کوری

سیاهی چشم های او

دوباره بازی اسارت زنجیر و قلب

و دوباره مسافر امروز همنشین جاده ی تو

با تو سفر خواهد کرد

اینجا تنها یک مرز بی صداست

فاصله ی بی رنگ قلب و عروسک

و  میان بازی اشک ها و دریا 

در میان سراب عشق و نگاه باز هم می دوید

او ساعت ها به چشمانی خیره می شد

تا که فقط فریاد دروغ بینایی سر دهد

و شاید دیگر بینایی هم دروغی بزرگ است

و  دیگر میان بازی کوردلان عصا عینک ها خبر نمی دهند

و تو ساعت ها همچو نقاش خواب آلودی تصویری را بر بوم زندگی نقش می بندی

و او  ساعت ها با چشمان مشکی خود تنها به تو می نگرد

و هرگز فریاد بر کوری خویش نخواهد داد

و تو چشم ها را باور می کنی

و دوباره باور به خانه ات سر می زند

و روزی در میان زندگی بوم نقاشی ات را از تو خواهد گرفت

شاید آن را بشکنند

و شاید گل ها را بر روی تابلو تو به تصویر بکشد

و تو  امروز با بومی خالی از نقاشی در میان گالری زندگی

و میان تماشاگران همسفر خواهی گشت...