عاشورا، روح زندگی است.

هَل مِن ناصر یَنصُرنی

 

عاشورا، روح زندگی است.

گفتند:

دیگر بس است داستان کهنه ی هزار ساله

پس درد امروز چه می شود

گفتم:

تو کدام روزی را می شناسی

که درمان یک عمر باشد

و یاد آوردم زمزمه خاموش

دعای لب های تشنه

و یاد آوردم مردی را که گفتند برای

قربت الی الله شهید کردند

روزی که عالم می گرید

من کدام داستان را می شناسم

که حتی سنگ خون بگرید

و یاد آودم خیمه تاریک را

و بی وفایی مردمان را

شنیدم مردمانی که دینی ندارند عاشق حسین شدند

شنیدم مرد مسیحی ابوافضل را می شناسد

شنیدم زن صنی شفای پسرش را از حسین خواست

شنیدم مردمانی که دینی ندارند

عاشق حسین شدند

و شنیدم مردی از پیشوایان دین

حکم  داد خون حسین حلال است

چرا که به قدر وزنش به او سکه دادند

شنیدم خون حسین پاک است

گفتند سلطان عشق است

و پدر تمام شیعیان است

و چه دیر بزرگ می شویم

گفتند

نام حسین در فطرت بشریت حک شده

چرا اسمش جادوی شفابخش است؟؟

چرا حسین حسین است

چند نفر را به این اسامی مادران

رقم می زنند

و چه بچه هایی که با نگاهی معصوم

زمزمه می کنند یاحسین

من دعا می خوانم و کودکی به من می نگریست

چشمان معصومی که بی دعا خدا دوستش داشت

چه می شود که وقتی بزرگ می شویم

خودمان پیشوای خویش می شویم

شنیدم حسین را به ده ضربت شهید کردند

پس چرا خدا ساکت بود

خدا باز هم به امید آن است که ما توبه نکند

و دو فرشته را بر ما گمارده است

تا ثبت کند

از ما کلامی که به خدا ختم شود

و ما بر پوست و گوشت و مال خود مغرور شدیم

و تنها نگران خود بودیم

چند نفر در میان ما در این ایام

حسین را برای خدا صدا زد

و ابوالفضل را به نام برادر حسین

و  اگر در کیسه ی ما زر پر نکنند

و یا حاجتی بر ما روا نکنند

می گوییم

ما دین نداریم؟؟؟

پس بگویید خدا را برای چه صدا می زنیم

عاشق خدا باش تا معشوق خلق شوی

عاشق خدا باش تا معشوق خلق شوی راههای رسیدن به خدا به اندازه خود آدمهاست ملاصدرا میگه: خداوند بی‌نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می‌شود و به قدر نیاز تو فرود می‌آید، و به قدر آرزوی تو گسترده می‌شود، و به قدر ایمان تو کارگشا می‌شود،

حدیث از امام حسین

قومی خدا را به امید پاداش نیایش می‌کنند. این عبادت بازرگانان است. گروهی از روی ترس، بندگی می‌کنند. این نوع بندگی مخصوص بردگان است. مردمی خدا را از باب سپاس نعمت‌‌های او ستایش می‌کنند. این روش آزادگان است

حدیث از امام حسین

و سرودیم سالار عشق حسین است

اهدنا صراط المسقیم....

جمله ای که بارها می گوییم

و حتی ثانیه ای به آن فکر هم نمی کنیم

در کتاب خواندیم

انی آمنت بربکم فسمعون

و به راستی که ملیون ها سال با ایمان واقعی فاصله داریم

عادت کردیم

در ایام تاسوعا و عاشورا

به شیطان درس انسانیت دهیم

و بگوییم ما چقدر در زندگی خود انسان هستیم

اما فقط این داستان برای دو روز و شاید هم ده روز

در سال دوام می آورد

گفتیم

عشق

و سرودیم سالار عشق حسین است

و اما برای او چکار کردیم؟؟

و اما چند بار خدا را آن طور که او گفت صدا زدیم

گفتیم یزید مرد فاسد

نمی دانم به یقین چند نفر از ما

با او فاصله داریم

آیا ما کاخ هایی برای خود نساختیم

تا پیرمرد فقیر را سیلی زنیم

آیا از دین تا دین حسین فاصله ای نیست

گفت :

من در این ایام گوسفند قربانی کردم

و برای مردم مجلسی ترتیب دادم تا حسین را یاد کنند

و اما آیا برای خود این کار را نکردیم

در مهمان سرای خانه چند فقیر را مهمانی دادیم؟؟؟

گفت: من به مسجد می روم

و مانند او حتی آخرین نماز را هم به وقت می خوانم

به راستی نماز حسین برای چه بود؟؟؟

برای آن که ما بی تفاوت از کنار همه رد شویم

برای آن که ساعت ها نوحه سرایی را گوش دهیم

و بعد بگوییم

وای بر شمر و سلام بر ما

نمی دانم تا به حال چند بار این جمله را شنیدیم

السلام علی الحسین

و علی علی بن الحسین

و علی اولاد الحسین

و علی الصحاب الحسین

به راستی من واژه ای را نمی شناسم

تا نبض انسانیت را بیدار کنم

و تنها این واژه را حسین دانست

آن که هنوز هم نامش ستاره ی عرش است

نه برای این که پسر علی بود

نه برای این که مادرش فاطمه بود

نه برای آن که برادرش حسن بود

و نه برای این که دخترش سکینه بود

و برادرش ابوالفضل و یا خواهرش زینب

برای این که عاشق خدا بود

و زندگی اش در تمام عمر برای خدا و دینش بود

و آنان که خدا را دوست دارند

بندگان خدا هم آنان را دوست دارند

چون من را برای من درس انسانیت داد

و نه برای خود....

و خورشید به رنگ خون

آسمان پوشیده از ابر های سیاه

و خورشید به رنگ خون

همه جا پر از گرد و غبار بود

زمین پر بود از

سر ها و دست های بریده

دیگر کسی خاک را به رنگ خود نمی دید

شاید آن جا به خوبی می شد فهمید

انسان ترکیبی از خون و خاک است

و شاید آن جا بود که می شد فهمید

خدا چقدر به ما نزدیک است

چه شب هایی که مادران تا صبح

با اشک هایشان خدا را صدا می زدند

و چه صبح هایی که کودکان برای

عروسک هایشان لالایی سر می دادند

و می گفتند بابا  خواهد

با اسب خواهد آمد

اسب ها دیگر صاحبان خود را گم کرده بودند

و آرام و بی صدا در میان صحرا قدم می زدند

آن جا اسم هایی بود که

خدا صدایشان می زد

اسم هایی که عرش با شنیدن آن ها می لرزید

انگار جنگ میان سیاهی و سپیدی بود

میان ظلم و عدالت

میان خوبی و بدی

دعوا بر سر انصاف و بی رحمی

خدا و بی خدایی

...

انگار آنچه بر سر نیزه بود

خون نبود

مثل آتشی بود که دیر یا زود

شمشیر ها را می سوزاند

باز صدایی نجوایی دلنشین

در میان آن میدان

همه را آرام می کرد

ایاک نعبد و ایاک نستعین

....

نمی دانم تا به حال

چند بار این جمله را شنیدم

اما آن جا تازه می شد

معنای تک تک واژه ها را لمس کرد

دیگر کسی باقی نمانده بود

آن جا صحرای بی رحمی بود

صحبت از امام شهیدی بود

که آنگاه که در ته دل دعا می خواند

حتی برای شمشیر های سیاه

تا که شاید خدا یادشان بیاید

تنش پر بود از تیر هایی که

به یقین تیر ها خاموش بودند

و از ته دل خود را نفرین می کردند

اما باز دست های بی رحم انسان های

تاریک چشمانشان نور خدا را نمی دید

و پیراهن  امام شهید را 

پر از خون ساخته بودند

 آن جا آب را که خدا

به یقین برای همه حلال می دانست

به روی نور خدا می بستنند...

نمی دانم چند سال از آن روزگاران می گذرد

اما باز هم

روزهایی در سال هست

که همیشه بوی او را می هند

روزهایی هست که به نام او

قلم خورده است...

نامی که ترسا و کافر و یهود

به نام سالار عشق می پرستند

و حسین مظهر عشق بود

به یقین باور دارم

تنها عشقی است

که اگر فقط یک بار هم

صدایش زنی

تو را از یاد نمی برد

و هرگز دعای تو را بی جواب نمی گذارد

پس صدایش کن

این جا صحبت از شب هایی است

که اشک تو را

به سفره خانه ی خدا و فرشتگان می برند

عشقی که خدا هم 

دوستش دارد..

ما امانت دار خدایی بیش نستیم

در میان کاغذ های مچاله و خط خورده به دنبال واژه ی خاموشی بود

که انسانیت را بیدار کند!

به واژه ها بگو خاک را بیدار کنند!

تا که شاید زمین به افسانه اش شک نکند

خاک مادر انسان شد و انسان تنها اندیشه ای کوتاه

که شاید در میان ورق های دفتر آفرینش بنویسد

ما امانت دار خدایی بیش نستیم و دیگر هیچ!

چند جمله زیبا از شکسپیر

گذشت زمان بر آن ها که منتظر می مانند بسیار کند،

بر آن ها که می هراسند بسیار تند،

بر آن ها که زانوی غم در بغل می گیرند بسیار طولانی،

و بر آن ها که به سرخوشی می گذرانند بسیار کوتاه است.

اما، برآن ها که عشق می ورزند،

زمان را آغاز و پایانی نیست.

------------------------------------

شکسپیر:  

خیانت تنها این نیست که شب را با دیگری بگذرانی ...  

خیانت میتواند دروغ دوست داشتن باشد !  

خیانت تنها این نیست که دستت را در خفا در دست دیگری  

بگذاری ...  

خیانت میتواند جاری کردن اشک بر دیدگان معصومی باشد.

دفتر دل تنگی

چوب و سنگ استخوانهای ما را میشکنند اما کلمات قلب ما را

مرا بنویس از اول...آخرین گریه های من در متن خیالی خاطره ها جایی که تمام دیوار ها پنجره می خواهند چشمانت را جا نگذار، دستانم اما جا مانده اند در امتداد این کوچه که بوی دستان تو را می دهند

قاصدک

مدتی است خبری از قاصدک نیست

در میان خارها قاصدک ها گم شدند

یادش به خیر روزهایی که دسته دسته

به خانه سر می زدند

روزهایی که هم بازی گل و عروسک

و مجسمه بودیم