و فریب بزرگ محبت
تنها یک زندان بی زنجیر و نامرئی است
بهشتی آفریده شد
مشتی از کویر
و این کویر مشتی از خاک تن
آدم و حوا
و چگونه خدا نام اولین مرد عالم
را آدم گذاشت
بهشتی آفریده شد
مشتی از کویر
و این کویر مشتی از خاک تن
آدم و حوا
و چگونه خدا نام اولین مرد عالم
را آدم گذاشت
و فرزندان آدم
بزرگ شدند
و شکلی از کالبد انسانی گرفتند
و عشق تنها دروغی بزرگ بود
چرا که انسان یاد نگرفت
حتی عاشق معبود باشد
و آن دم معبود را صدا زد
که چشمانش پر از خواهش و التماس
رسیدن بود
و من بیهوده شقایق را واسطه کردم
تا که شاید خبری از عشق برای تو آورد
نمی دانستم
واسط من از تو دلش خون خواهد شد
و تو حتی نامه ای را که به رنگ خون
نوشته بودم ناخوانده آتش می زنی
و به من یاد دادی انسان بزرگی هستی
و فریب بزرگ محبت
تنها یک زندان بی زنجیر و نامرئی است
و خدایی که قسم خورد
مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم
سکوت کرد
آن قدر سکوت کرد
که به بودنش شک کردم
شاید آن قدر مشغله دارد
که برای من وقتی ندارد
و من این گونه پاسخ گرفتم
زندگی چند دهه بیش نیست
این کویر بی انتهای زمین
هرگز بهشت کوچکی برای کسی نیست
و باید به ازای هر روزش
هزار سال تاوان پس دهی
گفت:
من خدای آسمان ها و زمین و
تمام موجودات زنده هستم
یک ثبوت ذاتی و فعلی
از بی انتهای بودن و بودن
و تنها اوست که صاحب و مالک انسانیت
اگر او سکوت کند
پس دیگر من از
چه بنویسم
کوری که تا به حال رنگی را لمس نکرده
چگونه به بینایی از عشق به رنگ ها نقل کند
و داستان من دروغ است
چرا که خالق انسان و عشق ساکت است
مگر می شود کسی را به جرم کتابی ناتمام محکوم کرد
پس ما آمده ایم
تا که آیندگان ما از ما کتابی بخوانند
و بدانند
ما بازماندگان آفرینش هستیم
مگر می شود برگی از کتابی باشی
که نویسنده اش
هر آن چه بخواهد برایت بنویسد
با آن که حقی برای نوشتن نداشتی
و تو را به جرم نوشته هایت
یا به آتش کشند
یا به عنوان کتابی مقدس یاد کنند
و شاید هم روزی فقط کاغذی مچاله و پاره باشی
یا مثل ... کاغذی رنگی باشی
که هر خانه ای تو را می طلبد
یاد گرفتم بزرگ باشم
به آن شرط که تنها ناظر باشم
عالی بود...خیلی عالی بود