شاید او معشوقی دیگر داشت

سکوت میان قلم و کاغذ جان گرفته بود چشم ها بی صدا التماس می کردند و آرام در دل او را صدا می زند و بر زبانش واژه ای دیگر بود که شایه از قصه بازی رنگ ها و فصل ها نقل می کرد و صدای گرم او مثل آکوردهای گیتار هر لحظه نواخته می شد او می دانست آنچه در وجود معشوق زمزمه می شد اما بی تفاوت بی صدا یی هم نوایی تنها می خواند از قصه هایی که با او بی رنگ بود کاش لحظه ای دیگر مرا می خواند آرام و بی صدا کیفش را برداشت در دلم هزار بار می خواست فریاد زند لحظه ای دیگر باش اما روحم را به زنجیر کشیده بودند و لب هایم مثال کوردلان خاموش بود او می رفت و می گفتند دیگر باز نخواهد گشت شاید او معشوقی دیگر داشت